Op weg naar LV

Vanaf SF dachten wij via het Yosemitepark een prachtige rit te maken naar LV. We dachten dat we tijd genoeg hadden en gingen om 9 uur weg. Na een uur getankt en heerlijke koffie met pies en cheesecake in Oakdale gedronken.
En nu de bergen in. En wie reed er natuurlijk Bertie. Slinger de slang naar boven tot 9000 ft. Onderweg op 6000 ft gewisseld van bestuurder. We reden al tussen de eeuwige sneeuw, maar dat zal wel op foto's gezien zijn. Vervolgens verder voor de prachtige rit....Dachten wij, want toen we helemaal in het park waren bleek dat de weg naar het andere eind van het park afgesloten was (route 120). Wij waren al 3 uur onderweg van een route van ca. 6 uur. Dus dat was knap balen. Teruggereden weer het park uit, kostte ons 1 uur, bleek dat we helemaal terug moesten rijden naar highway 4. Dat was ook nog een uur. Inmiddels liep het tegen half 5 en leek het ons verstandig om eerst iets te eten voordat we dus nog een keer de bergen over moesten. We hebben heerlijk gegeten in het plaatsje Copperopolis aan de highway 4. Met allervriendelijkste serveerster. We mochten haar telefoon lenen om het motel in Bishop te bellen dat we niet voor 11 uur 's avonds binnen zouden zijn. Uitgebreid gegeten en toen op weg. Bertie reed weer, om een uur of half 7 werd het schemerig. En werden de koplichten belangrijk. Maar wij hadden weinig zicht vonden we. Els als bijrijder en de anderen achterin gaven aanwijzingen aan Bertie over de bochten, haarspelden natuurlijk. Fantastisch hoe ze hier doorheen reed. En we reden natuurlijk voor. Op een turnout gestopt om te kijken waarom wij zo weinig licht hadden, bleek dat wij op kleine stadslichten reden. Eerst uitgezocht waar de gewone stadslichten zaten en hoe het grote licht aan kon. Dat gelukt zijn we in het donker in de bergen op smalle haarspeldbochten (Bertie reed nog steeds) over de bergen gereden tot natuurlijk weer 9000 ft. Tussen echt hoge sneeuw, wat we niet goed merkten omdat we op de weg letten. Bertie is met deze rit gelijk haar angst voor bergweggetjes kwijtgeraakt. Zelfs in het pikkedonker heeft ze dit gedaan. Echt een pluim voor haar.
Zodra het kon nam Els het stuur over, onderhand was het al half 9, en we moesten nog zeker 2,5 uur. We konden het adres niet intikken in de GPS. Dus een adres in de buurt erin gezet. Uiteindelijk om 11 uur reden we Bishop in. Het motel Best Western zagen we direct. Ingecheckt in twee mooie units, grote bedden. Wat we aan voorraad hadden hebben we gedronken en gegeten. En toen gaan slapen, doodmoe van een reis van 14 uur.
De volgende dag, zaterdag, na een goede nachtrust, eerst heerlijk ontbeten in het motel. Zat bij de prijs inbegrepen. Toen foto's genomen van de bergen met alle sneeuw, nu zagen we pas goed waar we doorheen hadden gereden. Het is gewoon een wintersportplaatsje. Daarom reden alle auto's aan de andere kant van de weg op pad naar de sneeuw, want het weekend was begonnen.
Even rondgelopen, we wilden in K-Mart even water kopen (voor Death Valley) en geld te wisselen. En te tanken natuurlijk. Maar je kent ons vrouwen....Uiteindelijk hebben we heerlijk geshopt. Van alles gekocht.
Het vervolg komt eraan in een nieuw verslag.
Wij zitten nu op LA AirPort en kunnen geen foto's toevoegen. Let op er zullen nog diverse verslagen met allemaal foto's komen. Maar dat doen we in Nederland.